Jouw macht is enorm
Lieve Jij,
Zoals velen, heb je post ontvangen over de verkiezing van de provinciale staten, op 15 maart. Ik ben niet iemand die naar het journaal kijkt of überhaupt nog een krant lees. De hedendaagse berichtgeving is zó gekleurd, zó partijdig. Zo ook zonder hoor en wederhoor, zonder gedegen onderzoek, zonder kritische vragen. De mainstream media lijkt een verlengstuk van de staat, die de bevolking hypnotiseert met propaganda, met in de onderstroom de angstmakerij.
Je hoort me niet vaak over de politiek, maar onlangs had ik een interessant gesprek met een aantal vrouwen. Wat doe jij? Ga je stemmen? De meningen waren verdeeld. Aan de ene kant is er het idee dat als je stemt, je jouw macht weggeeft. Je steunt daarmee het systeem, zo is de redenering. Als niemand zou stemmen, dan is er geen draagvlak. Daarnaast is de kans op fraude heel groot. Een slimme IT-er kan zó de cijfers manipuleren. En ja, het verandert toch allemaal niets. Al die beloftes, maar als puntje bij paaltje komt….
Aan de andere kant, als we nú niets doen, raken we al onze vrijheden kwijt. Kijk naar mijnheer Rutte, die op de schoot van mijnheer Schwab zit. Nederland moet een mega stad worden en de boeren worden onteigent. Terwijl we ons suf betalen aan boodschappen, energie en gas, gaan miljarden naar allerlei kulverhalen. Het is crises na crises. De lijst is lang en dan wil ik het niet eens over mevrouw Kaag hebben, met haar plannen om geld volkomen te digitaliseren, cash te laten verdwijnen, en elke uitgave boven de 100 euro te registeren. Het draait om de controle van de ‘onderdanen’, door allerlei vreemde wetten aan te nemen, die een vrijbrief zijn om te bepalen of je straks nog een flesje wijn mag kopen. Je zult niets bezitten en gelukkig zijn, is de bekende slogan van het wef, met al haar rijke leden. Ik zou zeggen, begin maar eens met het goede voorbeeld te geven.
De vraag is, willen we dit? Neen, ik wil mijn eigen leven, leven. Als je stemt, geef je je macht niet weg. Je kunt je steun en vertrouwen aan een politicus geven om jouw belangen te behartigen, maar dat maakt je niet minder soeverein. In waarheid sta je onder geen andere wet dan die van de Bron, al is het de bedoeling dat je in het aardse je waarheid spreekt en daar ook naar handelt.
In een democratie is het ondenkbaar om bepaalde partijen of zenders te verbieden, toch zijn er al van die geluiden. In een democratie dient de politiek het volk en niet andersom. De globalistische agenda staat zover af van het menszijn, met AI, een chip in je brein, waarbij we allemaal gender neutrale wezens moeten worden, die ongedierte eten en volledig slaafs en afhankelijk zijn gemaakt. Als ik dergelijke berichten tegenkom, denk ik altijd: ‘Ik geef hier géén toestemming voor’.
Gaan we stemmen of niet? Klopt, er kan gefraudeerd worden, maar het is ook een kans om een signaal af te geven. Al die mensen die niet op de barricade staan en er zich het zijne van denken, kunnen nu van zich te laten horen. Het is een beweging in het collectieve veld, dat aan wetmatigheden is gebonden. Hoe groter de roep om eerlijkheid, vrijheid, openheid, hoe meer het zich zal manifesteren. Ze zeggen wel eens, dat elk volk de regering heeft die het verdient. Hoe erg moet het worden, voordat we onderscheid kunnen maken tussen liefdeloos leiderschap en eigenbelang, versus compassievolle regeerders met het hart op de juiste plek?
Goed, de provinciale staten verkiezing is niet iets waar ik meteen warm voor loop, maar nu ga ik stemmen, zodat de partij van mijn keuze in elk geval regionaal op mij kan rekenen. Natuurlijk stem ik niet op de zittende regering. Ik ben blij dat er nog zoiets als oppositie is, al ben ik geen fan van Wilders en bij BBB stel ik ook vraagtekens. Volgens de peilingen van Maurice de Hond, staat de VVD voorop. Ik geloof er hélemaal niets van.
Laten we kijken naar wie werkelijk opkomt voor onze belangen. Stemmen is afstemmen, voelen, je afvragen in welke wereld jij wilt leven en wat jij je kinderen wilt nalaten. Ik kies niet voor een digitale koepel, maar voor koeien in de wei. Ik kies voor het unieke in ieder mens, zonder woke flauwekul. Ik kies voor overvloed, in plaats van minder en minder. Ik kies voor vertrouwen dat het spel zich vanzelf uitspeelt. Ik kijk ernaar, maar blijf uit het slagveld. Dat is waarom ik nooit over politiek schrijf, behalve vandaag, voor één keer. En ondertussen zegen ik de wereld en mezelf. Ik zal vergeven en heel de illusie van verdeeldheid zal verdwijnen.
‘Alles gebeurt ten goede’, zo zegt: ‘Een Cursus in Wonderen’. Soms is dat moeilijk te geloven. En toch, juist omdat de schaduw zo zichtbaar is, kunnen we opnieuw kiezen. Steek een kaars aan in een donkere kamer en alles staat in het licht. Jij bént dat licht. De macht van jouw stem is enorm. Jouw stem is een intentie, waar de kosmos altijd op reageert.
Liefs, Lilian