Ik eer het eeuwige leven in jou…
Lieve Jij,
Het is maar kort geleden dat Paul teruggekeerd is naar zijn geliefde Lichtvrienden en naar de galactische woningwereld waar hij vandaan komt. Zo kort, dat het huis nog vol bloemen staat. Na mijn laatste nieuwsbrief ben ik in een stroom van warmte opgenomen. Zoveel reacties, zoveel respect en waardering. Zoveel dankbaarheid en getuigenissen over hoe hij vele levens heeft veranderd. De impact van zijn bestaan heeft ontelbare harten geraakt. Velen herinneren zich weer wie ze zijn: licht, heiligheid, heelheid, volmaaktheid. ‘Eén met de Bron en niets anders’, deze woorden bevatten alle wijsheid. De waarheid is altijd waar in al z’n eenvoud.
Paul was een wonderdoener. Liefde is de bakermat van wonderen. Hij straalde liefde uit, was volledig oordeelloos, zag overal onschuld. Uit respect voor de grootsheid in elk mens, kuste hij iedereen de hand. Velen heeft hij kennis laten maken met andere dimensies en opgetild naar hogere sferen. Velen zagen innerlijk kleuren, hadden fysieke sensaties, genazen van oude overtuigingen over kleinheid. Vaak was er sprake van lichamelijk herstel, maar het ging in de eerste plaats over de innerlijke gezondheid en om weer voeling te krijgen met wie jij Bent. Velen zagen of voelden de Lichtwezens. Tijdens een healing was de verbondenheid vaak zo groot, dat het leek alsof heel de wereld z’n adem in hield. Dan kon je niet alleen je eigen wezen voelen, maar ook de eenheid met alles en iedereen. Dat zijn de geschenken. Paul was HET grote voorbeeld over hoe je vrede en vreugde kunt uitbreiden. Zo mochten wij leren en zien, hoe dit moet.
De ultieme les die ik van Paul heb geleerd is dat de dood niet bestaat. Dat wist ik in theorie al van: ‘Een Cursus in Wonderen’. Paul verheugde zich om te gaan, hij keek er naar uit. Niet omdat hij wilde sterven, maar omdat hij wist wat hem te wachten stond. Toen het uur was gekomen, glimlachte hij en straalde hij een onaardse gloed uit. Wij werden er mee omhuld, alsof donzen vleugels ons omarmden. Toen wist ik het gewoon: dit is een droom over de dood. Ik eer het eeuwige leven in jou. Paul is zo waardig heen gegaan, dan moet je wel verlicht zijn. Dat was hij al, dat wist ik wel degelijk. We hebben er nooit de nadruk op gelegd, maar ik wil het toch een keer gezegd hebben. Dit grote zeldzame Licht, is verlicht en kwam ons vertellen dat wij dit ook zijn.
De Cursus: ‘Wat zou je zien zonder de angst voor de dood? Heel eenvoudig: jij zou je jouw Vader herinneren. De Schepper van het leven, de Bron van al wat leeft, de Vader van het universum en van het universum der universums en van al wat daar zelfs achter ligt.’
Het voelt nog allemaal onwerkelijk. Ik weet dat ik me nu niet op Paul moet afstemmen. Hij is bezig. Eerst de thuiskomst. Dan het feest ter ere van zijn terugkeer. Dan de vergaderingen, het bespreken van zijn volgende missie, de vele taken op het ruimteschip. Er zijn afspraken gemaakt, hij zal zich melden.
Ik zou nog pagina’s kunnen schrijven, maar dat heb ik al gedaan. In mijn nieuwe boek vertel ik zoals altijd over mijn leven met Paul. En ook wat me in 2021 allemaal is overkomen. Hoe het familiesysteem werkt, de oude patronen die ons niet meer dienen. Als we vrede met onszelf sluiten, verliest aanpassing z’n betekenis en kunnen we onszelf in al onze glorie laten zien. Dát is waar het om gaat. Het manuscript lag al bij de uitgever, toen alles een andere wending kreeg. Ik heb het herroepen, want ik had nog wat te vertellen. Schrijven is voor mij een manier om niet in het moeras van emoties te verdwijnen. ‘Laten we dansen’, verschijnt in februari bij uitgever piramidions.nl
Zoveel lieve mensen schreven dat ze wisten dat het werk van Paul gewoon doorgaat, dat hij overal is. Ja, dat gaan we doen.
Ik hoop je op zondagmiddag 13 maart te ontmoeten.
Liefs, Lilian